ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ

Η τουρκική αδιαλλαξία, ο αρνητικός ρόλος των Άγγλων, τα οικονομικά συμφέροντα των Αμερικανών και άλλων χωρών αποτελούν μόνιμες σταθερές στη διαχείριση του κυπριακού προβλήματος. Και θα πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται υπόψη, όχι όμως για να μειώνουν τις δικές μας ευθύνες για λάθη και παραλείψεις που κάναμε. Ευθύνες που βαραίνουν, ασφαλώς, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως το συνομιλητή της πλευράς μας. Αλλά και που δεν περιορίζονται σ’ αυτόν.

Στα σκηνικό της διολίσθησης του Κυπριακού θα πρέπει κανείς να αξιολογήσει και το ρόλο που διαδραματίζουν οι πολιτικές δυνάμεις. Το ΔΗΚΟ είναι, για 3 και πλέον χρόνια, ο κύριος στυλοβάτης του Προέδρου Χριστόφια. Διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν το ΔΗΚΟ έμενε εκτός κυβέρνησης. Οι ευθύνες, σε ένα βαθμό, βαραίνουν και την ΕΔΕΚ, που μπορεί να αποχώρησε από την κυβέρνηση, αλλά όφειλε από πριν να κάνει τις σωστές εκτιμήσεις για τις εξελίξεις. Όφειλε να αποφύγει να στηρίξει τον κ. Χριστόφια στο 2^ο γύρο των προεδρικών και να μην συγκυβερνήσει στην κρίσιμη εκείνη περίοδο που έγιναν και τα περισσότερα λάθη.

Καταλυτική, όμως, ήταν και η στήριξη του ΔΗΣΥ, η ηγεσία του οποίου έσπρωχνε τον Πρόεδρο προς την κατεύθυνση τη αποδοχής μιας διευθέτησης που η ίδια είχε επίσημα αποδεχθεί το 2004. Ο ρόλος του ΔΗΣΥ την πρώτη εκείνη περίοδο των λανθασμένων χειρισμών Χριστόφια ήταν πέρα για πέρα αρνητικός. Υπήρξαν, μάλιστα, φορές, που ασκούσε κριτική γιατί ο Πρόεδρος κωλυσιεργούσε και δεν εκινείτο όσο γρήγορα θα έπρεπε για το κλείσιμο του Κυπριακού με το δήθεν διαλλακτικό Ταλάτ, προτού αναλάβει ο Έρογλου!

Αν στη διακυβέρνηση Χριστόφια συμμετείχε από την αρχή μόνο το ΑΚΕΛ, αν ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ ανήκαν από την πρώτη στιγμή στην αντιπολίτευση, αν ο ΔΗΣΥ ασκούσε αντιπολίτευση με διαφορετικές θέσεις επί της ουσίας του Κυπριακού, τότε είναι πολύ πιθανόν ο Πρόεδρος Χριστόφιας να μην προέβαινε στις αρνητικές παραχωρήσεις και οι εξελίξεις να μην ήταν τόσο αρνητικές.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ξεχώρισε και ξεχωρίζει το Ευρωπαϊκό Κόμμα που είχε από την αρχή προβεί σε ορθές εκτιμήσεις και είχε μείνει έξω από το αλισβερίσι του 2^ου γύρου των προεδρικών. Γιατί γνώριζε ότι, όσοι θα στήριζαν τον κ. Χριστόφια, θα τον ενίσχυαν στους αρνητικούς χειρισμούς που ήταν προδιαγεγραμμένο να γίνουν με βάση τη φιλοσοφία του. Φιλοσοφία που, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ απέρριπταν ασυζητητί μέχρι το Φεβρουάριο του 2008. Το Ευρωπαϊκό Κόμμα ούτε στη συμπολίτευση εντάχθηκε, όπως το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, αλλά ούτε και σε συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση μετατράπηκε, όπως ο ΔΗΣΥ.

Ήταν, ουσιαστικά, η μόνη δύναμη που λειτούργησε ως θεσμική αντιπολίτευση από την πρώτη ημέρα της διακυβέρνησης Χριστόφια, και πρόβαλε καθαρές θέσεις απέναντι στους χειρισμούς Χριστόφια. Αυτή η καθαρότητα βοήθησε στην ανάδειξη των λαθών και στην κατανόηση των προβλημάτων από τους πολίτες. Είτε αυτοί ήσαν ψηφοφόροι του Ευρωπαϊκού Κόμματος ή όχι. Γιατί ενημερώνονταν για τις εξελίξεις στο Κυπριακό μακριά από παλινδρομικές θέσεις πού τα συγκυβερνώντα κόμματα ήταν υποχρεωμένα να προβάλλουν. Γιατί άκουγαν συγκεκριμένες προτάσεις, πολύ διαφορετικές από τις γκρίζες θέσεις της ηγεσίας του ΔΗΣΥ που δεν έπαυσε να προσεγγίζει το Κυπριακό με τη γνωστή φιλοσοφία της οριακής διαφοροποίησης του Σχεδίου Ανάν.

Αυτά, γιατί έρχονται και εκλογές, και οι πολίτες καλό είναι να θυμούνται.

Νίκος Κουτσού

Αναπληρωτής Πρόεδρος – Ευρωπαϊκό Κόμμα

5 Μαΐου 2011