Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Ψήφισμα παιδιών του Δημοτικού Σχολείου Τσερίου για την επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους

Αγαπητοί μου,

Είναι με ιδιαίτερη συγκίνηση που έλαβα σήμερα το πρωί επιστολή των παιδιών της Στ’ τάξης του Β’ Δημοτικού Σχολείου Τσερίου με τίτλο: Ψήφισμα στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας για την επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους.

Το απλό της επιστολής, το αληθινό και το ειλικρινές της, μας υπενθυμίζει εμάς τους μεγάλους ότι ``σ` έναν κόσμο που αλλάζει-όπως είναι ο σημερινός-με τόσο δραματικές ταχύτητες, η ακινησία δεν ταιριάζει... Είσαι ετοιμόρροπος όταν όλα αλλάζουν και κινούνται γύρω σου και εσύ προσπαθείς να μείνεις ακίνητος``. Η αγωνιστικότητα, ο αγώνας για επιστροφή και δικαίωση, το Δεν ξεχνώ και Αγωνίζομαι, θα πρέπει να καταστεί η κινητήριος δύναμη για την πολυπόθητη δικαίωση της πατρίδας μας.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου φίλε επισκέπτη του blog το ψήφισμα των μαθητών του Β’ Δημοτικού Σχολείου Τσερίου:

Αξιότιμοι κύριοι/ες,

Εμείς, τα παιδιά της Στ’ τάξης του Β’ Δημοτικού Σχολείου Τσερίου εκπροσωπώντας τη μαθητική κοινότητα του σχολείου μας απευθύνουμε σήμερα μήνυμα έντονης διαμαρτυρίας για την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις κατεχόμενες περιοχές της πατρίδας μας από τον τούρκικο Αττίλα.

Δεν το δεχόμαστε, γιατί είναι ένα κράτος χωρίς πραγματική υπόσταση. Αρνούμαστε να το αναγνωρίσουμε, γιατί είναι ο τόπος μας, τα σπίτια μας, οι εκκλησίες μας, οι τάφοι των προγόνων μας. Είναι ο ελληνικός πολιτισμός και η παράδοσή μας. Μας τα πήραν οι Τούρκοι με τη βία και τα όπλα το 1974.

Ζητούμε από εσάς να μεταφέρετε αυτή την έντονη διαμαρτυρία μας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και στα αρμόδια σώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παρακαλούμε τους μεγάλους της Γης να συμβάλουν για μια δίκαιη, ειρηνική, βιώσιμη λύση στα πρόβλημά μας. Να ζούμε όλοι οι κάτοικοι της Κύπρου, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι αρμονικά.

Ευχόμαστε αυτά να γίνουν στην πραγματικότητα για να σταματήσει να υπάρχει αυτή η πράσινη γραμμή, που χωρίζει στα δυο την πατρίδα μας. Να σταματήσει να χωρίζει τη Λευκωσία στα δυο, τη μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που είναι διχοτομημένη.

Με εκτίμηση,

τα παιδιά της Στ’ τάξης του Β’ Δημοτικού Σχολείου Τσερίου.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ!!
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΤΟ: "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ"